Zapis stenograficzny

– wspólne posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej (145.),

Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej (124.)

oraz Komisji Spraw Ustawodawczej (257.)

w dniu 5 czerwca 2018 r.

Porządek obrad:

1. Pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o języku migowym i innych środkach komunikowania się (cd.) (druk senacki nr 504).

(Początek posiedzenia o godzinie 17 minut 14)

(Posiedzeniu przewodniczy przewodniczący Komisji Ustawodawczej Stanisław Gogacz)

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Otwieram posiedzenie 3 połączonych komisji. Witam państwa. Otwieram posiedzenie w imieniu przewodniczącego Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, przewodniczącego Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz swoim, jako przewodniczący Komisji Ustawodawczej.

Punkt 1. porządku obrad: pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o języku migowym i innych środkach komunikowania się (cd.) (druk senacki nr 504)

Przedmiotem obrad połączonych komisji jest pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o języku migowym i innych środkach komunikowania się; druk senacki nr 504.

Przedstawiciel wnioskodawców, senator Piotr Florek, jest obecny, jak rozumiem?

(Senator Piotr Florek: Tak jest.)

Proszę państwa, to jest ciąg dalszy naszych obrad, dlatego że jak stwierdziliśmy gremialnie, materia, z która się zetknęliśmy, jest materią trudną, wymagającą jednak dużej pracy, żeby móc wyjść naprzeciw tym oczekiwaniom legislacyjnym, które przed sobą postawiliśmy. A przypomnę, że celem tego projektu jest realizacja wniosków de lege ferenda zawartych w informacji Najwyższej Izby Kontroli o wynikach kontroli „Świadczenie usług publicznych osobom posługującym się językiem migowym”. Najwyższa Izba Kontroli stwierdziła, że ta właśnie pomoc nie jest wystarczająca, nie jest na takim poziomie, który mógłby zapewnić osobom niepełnosprawnym pewien standard, jeżeli chodzi o komunikowanie się.

Proszę państwa, mamy opinie, które były też wcześniej, poza opinią pełnomocnika z ministerstwa pracy i rodziny, pana Michałkiewicza, bo wcześniej była opinia pani minister Rafalskiej, a teraz mamy opinię pana Michałkiewicza. Myślę, że wszyscy państwo z nią się zapoznali, a jeżeli nie, to można wejść do internetu i się zapoznać, bo odpowiednie informacje zostały przesłane. Pan minister Michałkiewicz stwierdza, że… no, tutaj jest kilka uwag, o których oczywiście w trakcie posiedzenia będziemy mogli mówić.

Czy jest lista gości? Tak.

A, jest pan minister Michałkiewicz – oczywiście serdecznie witamy. Witamy również pana Mirosława Przewoźnika z tegoż ministerstwa, dyrektora. Witamy pana Jakuba Kubackiego z Ministerstwa Zdrowia, głównego specjalistę; panią Martynę Łyszkę z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji; Mirosławę Rutkowską z Państwowego Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych; Małgorzatę Talipską z Instytutu Spraw Głuchych; Krzysztofa Kotyniewicza z Polskiego Związku Głuchych; Krzysztofa Buczyńskiego z Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, radcę. No i oczywiście witamy Pawła Żurawskiego, witamy serdecznie. Jeśli chodzi właśnie o poprzednie posiedzenie, to zwrócono uwagę na to, że nie było tłumacza języka migowego, tak że oczywiście witamy pana serdecznie. Witamy pana Marcina Maksymiuka ze Związku Powiatów Polskich. Pan chyba też był wtedy, jak obradowaliśmy… Witamy pana Marka Wójcika ze Związku Miast Polskich, witamy serdecznie. No i oczywiście panią mecenas, panią Danutę, oraz panią Majewską, eksperta do spraw oceny skutków regulacji też witamy.

Panie Ministrze, pan przedstawił opinię, w której to opinii zawarte zostały pewne tezy, pewne propozycje. Nie wiem, czy pan by chciał teraz o tej opinii powiedzieć, przedstawić krótko tę opinię. Bo my otrzymaliśmy ją na piśmie. Bardzo proszę oczywiście, jeżeli pan zechce teraz pokrótce przedstawić tę opinię.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Krzysztof Michałkiewicz:

Panie Marszałku… Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Przepraszam, ale przyzwyczajony jestem, że jest tu posiedzenie Senatu, a dzisiaj jest tu posiedzenie komisji.

Tak jak powiedział pan przewodniczący, przygotowaliśmy naszą opinię na temat projektu ustawy. Podkreślamy w tej opinii, jak bardzo ważny temat poruszyliście państwo. Faktycznie dostęp do tłumaczy migowych jest dla środowiska osób głuchych i słabosłyszących sprawą niezwykle istotną, świadczącą o jakości życia, ale także czasami o bezpieczeństwie, bezpieczeństwie zdrowotnym czy wprost bezpieczeństwie życia.

Wśród nas jest przewodnicząca Polskiej Rady Języka Migowego. Pani przewodnicząca w tej chwili kładzie ogromny nacisk na to, żeby rozwiązać te problemy, które w mojej opinii są wskazane. Przede wszystkim Polska Rada Języka Migowego w tej chwili intensywnie pracuje nad systemem certyfikacji tłumaczy języka migowego. Jest to niezwykle istotne z tego względu, że w Polsce jest kilka języków, są 3 języki, są różne systemy języka migowego i nie wszyscy tłumacze są biegli we wszystkich językach, nie wszyscy tłumacze mają poziom znajomości języka, który gwarantuje odpowiednią jakość tłumaczenia. Stąd ten system certyfikowania tłumaczy i egzaminów, który by nadawał uprawnienie tłumaczowi, potwierdzał, że jest on tłumaczem certyfikowanym języka migowego, jest tak niezwykle istotny. Podkreślę, że Polska Rada Języka Migowego doskonale zdaje sobie sprawę z wagi tego zganienia. W tym miesiącu dwukrotnie się spotykamy, trwają bardzo intensywne prace i mamy nadzieję, że niedługo będą finiszować.

Oprócz certyfikowania tłumaczy języka migowego w tej chwili w procesie legislacyjnym są 2 sprawy, które na pewno są bardzo istotne, bardzo ważne dla środowiska osób głuchych i słabosłyszących.

Pierwsza rzecz, która jest opracowywana i jak tutaj przed chwileczką słyszeliśmy od przedstawiciela stowarzyszenia, jest już testowana… Są to prace w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji mające na celu przede wszystkim eliminację barier w dostępie osób niepełnosprawnych do obsługi zgłoszeń alarmowych kierowanych na numer alarmowy 112 za pomocą krótkich wiadomości tekstowych, SMS-ów oraz w zakresie przygotowania służb ratowniczych do postępowania z osobami niepełnosprawnymi. Tak jak mówię, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji docenia ten problem, zajmuje się tym. Były województwa, w których faktycznie było to już pilotażowo wdrażane. W tej chwili, tak jak mówię, ten ogólnopolski system będzie testowany. Mamy nadzieję, że za chwilę osoby głuche będą miały dostęp do systemu ratownictwa bez żadnych ograniczeń.

Druga rzecz, którą Polska Rada Języka Migowego w tej chwili także się zajmuje, to stworzenie w Polsce zawodu tłumacza przysięgłego języka migowego. Jak państwo wiedzą, bezpieczeństwo prawne to także ważna sprawa, a w Polsce nie ma tłumaczy przysięgłych języka migowego. W Ministerstwie Sprawiedliwości ten temat znają, są otwarci na zajęcie się tym tematem, także w ministerstwie edukacji albo szkolnictwa wyższego jest podobnie. Chcą stworzyć i wpisać na listę zawodów zawód tłumacza przysięgłego języka migowego. Byłby to ważny krok do tego, żeby środowisko osób głuchych i słabosłyszących mogło korzystać nie tylko z różnego rodzaju usług i z realizacji swoich praw, ale także z tłumacza przysięgłego, który dawałby gwarancję, że tłumaczenie jest nie tylko właściwe, ale także gwarantowane prawnie.

Te 2 sprawy są w tej chwili w procedowaniu. Trzecia, o której wspomniałem i nad którą Polska Rada Języka Migowego intensywnie pracuje, to certyfikacja tłumaczy języka migowego.

Ja bym w tym momencie skończył, tym bardziej że są przedstawiciele środowiska, i pani przewodnicząca Polskiej Rady Języka Migowego, i przedstawiciele organizacji zrzeszających osoby głuche i słabosłyszące, więc uważam, że to przede wszystkim oni powinni zabierać głos. Dziękuję bardzo.

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

W przedmiotowym druku, nad którym pracujemy, są oczywiście konkretne propozycje, tak więc rozumiem, że w dyskusji będziemy podnosić kolejne rozwiązania, które tutaj są.

Bardzo proszę, kto z państwa… Być może nasi goście, już wywołani przez pana ministra?

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Najpierw goście. Bardzo proszę, po prostu zapraszam. Proszę o przedstawienie się i krótką wypowiedź co do tych rozwiązań, które tutaj…

Prezes Zarządu Głównego Polskiego Związku Głuchych Krzysztof Kotyniewicz:

Dzień dobry.

Szanowni Państwo! Panie Senatorze! Państwo Senatorowie! Panie Przewodniczący!

Krzysztof Kotyniewicz, prezes Zarządu Głównego Polskiego Związku Głuchych.

Odnosząc się do propozycji zmian ustawy o języku migowym, my jako organizacja zrzeszająca osoby głuche i słabosłyszące z całego kraju wyraziliśmy swoją opinię. Bardzo nas cieszy fakt, że rozszerza się zakres działania ustawy. Ale sygnalizowaliśmy też, że ustawa o języku migowym i innych środkach komunikowania się wymaga gruntownej zmiany. Jedyne, czego się boję… No, nie chciałbym, żeby ta zmiana przyblokowała te zmiany, których wprowadzenie jest niezbędne. Cieszy mnie to, co powiedział pan minister Michałkiewicz, że trwają intensywne prace Polskiej Rady Języka Migowego nad certyfikacją polskiego języka migowego i certyfikacją tłumaczy języka migowego, bo jest to główny problem, o który rozbija się funkcjonowanie ustawy o języku migowym. Przede wszystkim chodzi o listę tłumaczy. Obecna lista tłumaczy, która funkcjonuje przy wojewodzie, nie spełnia swojego zadania, ponieważ tam są zgłaszane osoby, które tak naprawdę nie zawsze znają język migowy. Mam informacje, że w chwili obecnej zgłaszają się osoby, które ukończyły pierwszy stopień nauki języka migowego, czyli po 60 godzinach nauki zgłaszają się jako tłumacze. Tak że te kwestie też trzeba będzie w najbliższym czasie zmienić w ustawie, ale jest to związane z pracami, które prowadzi Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.

Ja jako reprezentant organizacji jak najbardziej jestem za tymi zmianami, które są dzisiaj proponowane i proszę o przyjęcie tych zmian. Ale apeluję też o wprowadzenie w najbliższym czasie kolejnych zmian w ustawie, które rozwiążą problem tłumaczy języka migowego, ale przede wszystkim problem dostępu osób głuchych do tych placówek, do których mają największą potrzebę się dostać. Mam tutaj na myśli placówki służby zdrowia. No, w tej chwili w placówkach służby zdrowia ustawa nie do końca obowiązuje, ponieważ mamy bardzo dużo podmiotów, które są podmiotami prywatnymi. Mało tego, w podmiotach publicznych również nie są zabezpieczeni tłumacze języka migowego. Fajnie by było, gdyby Ministerstwo Zdrowia czy też Narodowy Fundusz Zdrowia, ogłaszając konkursy na kontraktowanie usług, dawały również dodatkowe punkty za zapewnienie dostępu do tłumacza języka migowego, tak żeby osoby głuche mogły być traktowane na równi z innymi obywatelami. Bo w tej chwili wygląda to tak, że osoby te najczęściej biorą ze sobą osobę przybraną albo kogoś z rodziny czy sąsiada bądź też idą z nimi tłumacze z Polskiego Związku Głuchych, którzy pomagają tym osobom.

Tak że dziękuję bardzo i proszę też o kolejne prace. Dziękuję.

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Dziękuję bardzo.

Teraz pani. Bardzo proszę o przedstawienie się i wypowiedź.

Prezes Instytutu Spraw Głuchych Małgorzata Talipska:

Dzień dobry. Dziękuję za zaproszenie na posiedzenie.

Dziękuję komisji również za to, że zwróciła uwagę na problemy głuchych, na to, że ustawa nie funkcjonuje dobrze, że brakuje odpowiednich usług w Policji, w pogotowiu. Głusi naprawdę mogą mieć problemy np. o 2.00 w nocy, a wtedy nie ma jak zadzwonić po pogotowie. Są takie sytuacje, że musimy pukać po sąsiadach, żeby prosić o pomoc. Jest to dla nas bardzo ważne. Wszystko to rozwiąże nasz problemy w jakimś małym stopniu, ale jest jeszcze więcej spraw do załatwienia. Najważniejsza sprawa to dostęp do służby zdrowia. Polska Rada Języka Migowego pracuje nad certyfikacją tłumaczy języka migowego i mam nadzieję, że niedługo to się zakończy, ale będą też inne propozycje do przekazania komisji. Liczę na to, że będą tutaj też przedstawiciele środowiska głuchych, zobaczą, że my tu działamy, i że będziecie nas, wszystkich głuchych wspierać. Dziękuję bardzo.

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Dziękuję bardzo.

Bardzo proszę. Pan Marek Wójcik, Związek Miast Polskich.

Pełnomocnik do spraw legislacyjnych Zarządu Związku Miast Polskich Marek Wójcik:

Panowie Przewodniczący! Państwo Senatorowie! Panie Ministrze! Szanowni Państwo!

Polskie samorządy robią bardzo dużo dobrego na rzecz osób głuchych. Zanim pojawiła się ustawa, w wielu miejscach stosowaliśmy różne narzędzia wspierające tego typu osoby. Mówię to dlatego, że chcę podkreślić, że chcemy kontynuować ten proces. Ale patrząc na zapisy tej ustawy, trzeba powiedzieć, że bez znalezienia mechanizmów wsparcia dla samorządów terytorialnych, dla Policji, dla straży pożarnej, dla straży gminnych nie osiągniemy sukcesu, celu, który chcą osiągnąć wnioskodawcy, przedstawiając ten projekt. Skromnie licząc, potrzeba będzie kilkadziesiąt tysięcy osób, które będą potrafiły posługiwać się językiem migowym w sposób właściwy. Trzeba będzie sporo środków, które będą wiązały się ze zmianami na stornach internetowych, dostosowaniem się także do tego przepisu, który mówi o narzędziach interaktywnych, informatycznych. W związku z tym ja chciałbym prosić o to, aby wnioskodawcy zechcieli jednak uzupełnić ten projekt o rozwiązania, które będą gwarantowały nie tyle same środki finansowe, bo zawsze najłatwiej mówić o tym, że brakuje pieniędzy, ile pewne instrumenty pozwalające wspierać tych, którzy mają zatrudniać osoby potrafiące używać języka migowego, albo tych, którzy będą musieli dostosować narzędzia informatyczne, wspierać ich chociażby w taki sposób, że zostanie uruchomiony ogólnopolski program szkolenia tych osób. Państwo tu zupełnie słusznie mówiliście, że to nie może być 60 godzin, w związku z czym to będzie kosztować. I dlatego prośba – korzystam z obecności pana ministra – żeby może państwo zechcieli zastanowić się nad znalezieniem formy wsparcia przepisów tej ustawy programem, z którego będzie można korzystać w tych dwóch celach: po pierwsze, po to, żeby móc kształcić kolejne osoby, które będą dobrze posługiwały się językiem migowym, a po drugie, po to, żeby móc również tę infrastrukturę informatyczną rozbudować w taki sposób, jak państwo sobie życzycie i do czego zmierzacie, proponując konkretne zapisy w ustawie. Moim zdaniem bez tego typu programu, myślę, że narodowego, albo będzie trzeba wprowadzić okres przejściowy i odłożyć w czasie osiągnięcie celu, albo będzie sporo rozczarowania, a ja nie chciałbym, żeby było rozczarowanie. Na dzień dzisiejszy… Nie wiem – zresztą to jest pytanie do państwa ze środowiska osób głuchych – ilu w tej chwili jest tłumaczy języka migowego, ale wyobraźcie sobie państwo, że we wszystkich urzędach, we wszystkich strażach gminnych, na każdym posterunku Policji, w PSP, w przypadku ratownictwa medycznego w podmiotach leczniczych będą tego typu osoby. To jest kilkadziesiąt tysięcy kolejnych osób. Tak więc jest prośba o to, żeby znalazły się na to środki. Dziękuję bardzo.

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś z gości chciałby się jeszcze zgłosić do zabrania głosu, czy już senatorowie?

Pan przewodniczący. Bardzo proszę.

Senator Piotr Zientarski:

Panie Przewodniczący, wysłuchaliśmy gości, zainteresowanych, wszyscy akceptują tę propozycję. Myślę, że sprawa jest bezdyskusyjnie oczywista. Trzeba poprzeć tę inicjatywę i rzeczywiście dalej myśleć o tym w kontekście realizacji tej ustawy. Tak jak powiedział pan minister Wójcik, chodzi o to, żeby, że tak powiem, dla tej ustawy stworzyć warunki jej realizacji. Ale to byłby krok dalszy czy równoległy. W tej chwili rozpoczynamy proces legislacyjny, który na pewno potrwa jeszcze w Sejmie, gdzie przecież również te kwestie finansowe będą poruszane. Dlatego też ja proponuję, ażebyśmy przyjęli wniosek – który zgłaszam – żeby na razie przyjąć te propozycje bez poprawek, tak żeby rozpocząć proces legislacyjny i zakończyć pierwsze czytanie.

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Dziękuję bardzo.

Pan senator zgłosił wniosek, ale jeszcze pan senator Flip Libicki.

(Głos z sali: Pan senator Rulewski…)

A, pan senator Jan Rulewski, pan senator Filip Libicki, później pan senator Florek.

Bardzo proszę.

Senator Jan Rulewski:

Trudno uznać to za głos, bo to tylko wypowiedź w związku z pewną wątpliwością, którą przedstawiciel samorządu zgłosił, że trzeba kilkadziesiąt tysięcy tłumaczy. Ja uważam, że tego nigdy nie będzie, choćbyśmy mieli pieniędzy jak Kuwejt czy Dubaj, że będzie coś w rodzaju pogotowia takich tłumaczy przysięgłych, którzy nie będą w każdej instytucji na etacie, tylko będą wzywani tak jak pogotowie do udzielania pomocy. Dziękuję bardzo.

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Dziękuję bardzo.

Pan senator Filip Libicki.

Senator Jan Filip Libicki:

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Na początku powiem, że popieram wniosek pana senatora Zientarskiego. Rzeczywiście jest tak, że jak rozpoczniemy proces legislacyjny, to potem pewne sprawy i szczegóły w trakcie tego procesu będę doprecyzowane, także z udziałem środowiska. Chcę powiedzieć, że z jednej strony to, że w ogóle ta ustawa jest, to jest… Tutaj chciałbym wyrazić uznanie panu europosłowi Plurze, który jeszcze jako poseł do polskiego parlamentu nad tą ustawą pracował i ją inicjował, a pan senator Duda jako pełnomocnik, że tak powiem, czuwał nad wdrażaniem jej w życie. Myślę sobie, że problem jest też taki, że my jesteśmy zobligowani ONZ-owską konwencją o prawach osób niepełnosprawnych, która mówi o szerokim dostępie tych osób do wszystkich dziedzin życia. To jest bardzo szerokie sformułowanie, ale ono powoduje, że w zasadzie rzeczywiście rośnie liczba pól i dziedzin, w przypadku których tłumacz byłby potrzebny, jeśli chcemy zapisy konwencji w sposób efektywny wypełniać. I ja myślę sobie, że trzeba być pewnym realistą. Pewne rzeczy oczywiście się dzieją w pewnym określonym tempie uzależnionym też od warunków finansowych, organizacyjnych itd. Myślę, że byłoby wskazane, żeby podzielić te obszary i wskazać obszary, w przypadku których jest niezbędne, aby tłumacz zafunkcjonował. Pani przewodnicząca Polskiej Rady Języka Migowego je wymieniała, to dotyczy policji, straży pożarnej, przede wszystkim szpitali. A więc to te, w przypadku których mamy do czynienia z zapewnieniem osobom niesłyszącym czy głuchym po prostu konkretnych warunków zdrowotnych, gdy może występować zagrożenie zdrowia lub życia. A jeśli chodzi o pozostałe dziedziny, to oczywiście trzeba to robić w miarę szybko, bez zbędnej zwłoki, ale uwzględniając warunki organizacyjne. Myślę więc, że najważniejsze byłoby to, aby w pracach nad tą ustawą wyetapować pewne rzeczy, wskazać, co zrobić w etapie pierwszym jako absolutnie podstawowe i niezbędne, a co w dalszych etapach. Bardzo dziękuję.

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Dziękuję.

Pan senator Florek. Bardzo proszę.

Senator Piotr Florek:

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Ja przypomnę nasze ostatnie spotkanie, posiedzenie komisji chyba prawie pół roku temu się odbyło. Wtenczas mówiłem, żeby tych działań nie odkładać, przyspieszyć je. A o co chodziło wówczas? Proszę sobie przypomnieć, że mówiliśmy o tym art. 9 ust. 1, który mówi, że organy administracji publicznej… itd., itd. W tym naszym projekcie zmiany dopisaliśmy jednostki systemu – wiadomo, co to są za jednostki: SOR, zespoły ratownictwa medycznego – Policję, Państwową Straż Pożarną i straż gminną. I nic więcej się nie zmieniło, bo do tej pory były tylko organy administracji publicznej, a my dopisaliśmy w tej ustawie głównie jednostki związane z ratowaniem życia. Na to NIK szczególnie zwracał uwagę. Również na tym naszym pierwszym posiedzeniu mówiliśmy o tych podmiotach leczniczych. I były też pisma, żeby objąć tą ustawą również wszystkie podmioty lecznicze finansowane ze środków publicznych. No, któryś z kolegów senatorów zgłosił wniosek o przerwę, żebyśmy mogli zebrać opinie, no bo wiadomo, że to się wiąże z dużymi kosztami dodatkowymi. W związku z tym dzisiaj się spotykamy po to, żeby podjąć decyzję, czy ten projekt ustawy, który jest przygotowany, a w którym mówimy tylko, że dopisujemy jednostki systemu, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i straży gminnej… czy idziemy dalej, czy zastanawiamy się nad tym, żeby również te pozostałe podmioty lecznicze tu się znalazły, chociażby POZ, bo one wszystkie są finansowane ze środków publicznych, ale one nie są w stanie dostosować się szybko do tych ustaw, tym bardziej że mówimy o tej certyfikacji języka migowego, o tych tłumaczach itd. Czyli pozostaje pytanie, czy powinniśmy iść do przodu z tą ustawą, czy ewentualnie dalej czekać na te zmiany, które będą następowały. Moja opinia pół roku temu była taka, że szkoda czasu, że zróbmy to, co jest zapisane w tym projekcie, bo jeżeli chodzi o te pozostałe podmioty, będzie to długo trwało, trzeba znaleźć odpowiednie finansowanie, to są duże koszty, a w międzyczasie pojawiła się jeszcze sprawa certyfikacji tłumaczy. Dzisiaj ta ustawa funkcjonuje, tylko że ona dotyczy jedynie administracji publicznej, a tu jest rozszerzenie, chodzi przede wszystkim o zagrożenie życia i zdrowia. No i powinniśmy podjąć decyzję, znając oczywiście mnie więcej koszty tego, mieliśmy OSR itd., na ten temat dyskutowaliśmy.

Ale ja, proszę państwa, jeszcze mimo wszystko zgłaszam jedną poprawkę, ona jest nieodzowna. Chodzi o to, że w art. 1, tym naszym art. 1, należałoby dodać jeszcze dodatkowy pkt 5. On dotyczy art. 17 ust. 3 i mówi, że wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, jest wypłacane przez organ administracji publicznej, jednostki systemu, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, straży gminnej na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Po prostu zapomnieliśmy w tej ustawie… Do tej pory było tu tak samo jak w innych punktach, że dotyczyło to administracji publicznej, ale musimy również rozszerzyć to o te dodatkowe jednostki, czyli Policję, straż itd., żeby to wszystko było w całości kompatybilne ze sobą. Taka zmiana, moim zdaniem, jeszcze w tej ustawie by była potrzebna.

A mówiąc jeszcze, proszę państwa, o tym systemie, o tym, dlaczego mówimy właśnie o tych jednostkach… No, najważniejszą sprawą jest zagrożenie życia, zdrowia, choroba, o czym była mowa, czyli jest to kwestia numeru 112. Ten numer szczególnie dobrze można wykorzystać, jeżeli chodzi o to, o czym pan przewodniczący mówił, o te SMS-y itd. Są tam tłumacze, tłumacze różnych języków i byłoby potrzebne, żeby do tego język migowy dołączyć. Chodzi o to, żeby numer 112, jeżeli chodzi o te sprawy związane z zagrożeniem życia i zdrowia, rozbudować i żeby oprzeć się na tym, tak żeby straż pożarna, policja mogły z tego korzystać. Tam jest miejsce dla tłumacza, który w sytuacjach zagrożenia życia i zdrowia audiowizualnie mógłby udzielać informacji i wtenczas te koszty moim zdaniem nie byłyby takie znaczące.

Tak więc, reasumując, powiem, że musimy pamiętać o tym, że ta ustawa funkcjonuje, działa, ale obejmuje tylko organy administracji publicznej, a my chcemy dołożyć te związane z życiem i zdrowiem, jednak dzisiaj, na tym etapie nie mówimy jeszcze o wszystkich podmiotach leczniczych, bo ich jest bardzo dużo. Dziękuję.

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś jeszcze chciałby zabrać głos? Myślę, że poprosimy…

(Senator Piotr Zientarski: Jeszcze pan senator…)

Pan senator Augustyn. Bardzo proszę.

Senator Mieczysław Augustyn:

Proszę państwa, przygotowując się do dzisiejszego posiedzenia, przeglądałem opinie i muszę przyznać – mam tu paru świadków – że te, w których teraz były zgłaszane wątpliwości, czy damy radę, naprawdę przypominały te opinie z 2011 r. Wtedy też, gdy dotyczyło to administracji publicznej, mówiono, że nie ma tłumaczy, że się nie da, że to będzie martwe itd. Nie twierdzę, że nie było kłopotów i nie zdarzają się one teraz, ale tak jak mówił pan senator Florek, ta ustawa funkcjonuje ku satysfakcji osób, które wymagają takiej pomocy. Kiedy wymagają pomocy? No właśnie wtedy, kiedy są w sytuacji szczególnego zagrożenia, tej pomocy potrzebują najbardziej. Wobec tego ja uważam, przyjmując do wiadomości to, co mówił pan minister, ale biorąc też pod uwagę to, co jest naszym doświadczenie w procedowaniu tej ustawy w 2011 r., że powinniśmy zrobić kolejny krok naprzód. Pokazywanie przez ministra np. spraw wewnętrznych, jak wiele to jest podmiotów… Ja czytam to odwrotnie niż on, bo to pokazuje skalę wykluczenia osób, które nie mówią lub nie mówią i nie słyszą, z korzystania z usług publicznych w najbardziej newralgicznych życiowo momentach. To powinno się zmienić.

Być może, realizując wniosek pana senatora Zientarskiego, który bardzo popieram, powinniśmy rozważyć, czy wzorem niektórych propozycji nie pomyśleć o jakimś dłuższym vacatio legis, tak żeby to, co jak pan minister mówił, Polska Rada Języka Migowego przygotowuje, mogło szybciej się ziścić. To jest jednak inna sprawa, uważam, że powinniśmy przyjąć ten projekt do dalszego procedowania i bardzo państwu takie rozwiązanie polecam.

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, wśród tych opinii, które posiadamy, jest opinia obecnego tu pana ministra Michałkiewicza, który zwraca uwagę na fakt, że trzeba by dopracować pewne zapisy, m.in. te, które mówią o służbach porządkowych… No, obecność tłumacza w jakich sytuacjach byłaby konieczna, czy byłaby to ciągła obecność, czy tylko w konkretnych sytuacjach. To oczywiście wymagałoby uzupełnienia. Ale tu nie ma wskazania, również w OSR tego nie ma, jeżeli chodzi o źródła finansowania. Mnie się wydaje, że powinniśmy też o tym pamiętać. No i oczywiście jest kwestia systemu certyfikacji, nad którym cały czas trwają prace, o których tutaj było już mówione. To są te uwagi, które znajdujemy w opinii Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.

Czy ktoś jeszcze chciałby zabrać głos? Czy pan minister jeszcze chciałby zabrać głos? Nie, już nie.

To w takim razie przystępujemy do głosowania…

(Senator Piotr Florek: Może Biuro Legislacyjne by się wypowiedziało co do tej poprawki, którą zgłosiłem, bo to jest ważne. Dałem ją pani, pani ją ma.)

Bardzo proszę, Pani Mecenas.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Danuta Drypa:

Panowie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Poprawka, którą zaproponował senator Florek, stanowi konsekwencję zmian, które są istotą tej nowelizacji. Tak że poprawka ta zasługiwałaby na poparcie. Ale jest taka sytuacja, że został zgłoszony wniosek o przyjęcie projektu bez poprawek, więc może w tej sytuacji…

Senator Piotr Zientarski:

To ja oczywiście wycofuję ten wniosek w tej sytuacji.

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Danuta Drypa: Dziękuję.)

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

W takim razie proszę o powtórzenie tego wniosku pana senatora Florka.

Senator Piotr Florek:

W art. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: „Art. 17 ust. 3 otrzymuje brzmienie: «Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, jest wypłacane przez organ administracji publicznej – tak było do tej pory, a teraz następuje dodanie – jednostkę systemu, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i straż gminną na zasadach określonych w odrębnych przepisach”. To wszystko było do tej pory, a dodane są tylko słowa „jednostkę systemu, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i straż gminną”. Dziękuję.

Przewodniczący Stanisław Gogacz:

Dziękuję bardzo.

W takim razie przystępujemy do głosowania nad tą poprawką.

Kto jest za przyjęciem tej poprawki? (17)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

W takim razie poprawka jest przyjęta.

Przystępujemy teraz do przegłosowania inicjatywy ustawodawczej, jaka jest w druku senackim nr 504.

Kto jest za przyjęciem tej inicjatywy…

(Senator Piotr Zientarski: Z przyjętą poprawką.)

…oczywiście z przyjętą poprawką? (19)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Czy sprawozdawcą tej inicjatywy będzie…

(Senator Piotr Zientarski: Senator Florek.)

Będzie nim pan senator Florek, bo jest wpisany. Dobrze.

W takim razie dziękuję bardzo. Dziękuję naszym gościom, że przybyli na spotkanie z senatorami.

Zamykam posiedzenie 3 połączonych komisji.

Dziękuję bardzo.

(Koniec posiedzenia o godzinie 17 minut 50)