Przemówienie senator Agnieszki Gorgoń-Komor w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senator Agnieszki Gorgoń-Komor w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Szanowna Pani Marszałek! Szanowni Państwo Senatorowie!

Dziś zasiadamy uroczyście w tej Izbie, aby wspólnie uczcić czterdziestą drugą rocznicę wprowadzenia stanu wojennego w Polsce. Jest to symboliczna data, która w naszej historii odcisnęła bolesne piętno, ale jednocześnie symbolizuje upór, determinację i walkę o wolność.

Dokładnie 42 lata temu naród polski stanął w obliczu najcięższych prób. Ograniczone prawa obywatelskie, cenzura, aresztowania opozycjonistów – to były dni, które zatrzęsły fundamentami naszego państwa. Jednakże dziś stajemy tutaj, jako przedstawiciele suwerennego narodu, aby uczcić zwycięstwo nad ciemnością przeszłości i zobowiązać się do budowania lepszej przyszłości.

Dziś, kiedy przypada ta symboliczna rocznica, zaprzysiężony rząd rozpoczyna pracę na rzecz Polski. To zobowiązanie nie ogranicza się jedynie do dbania o gospodarkę czy podniesienia standardu życia obywateli. To także zobowiązanie do utrzymania zasad demokracji, poszanowania praw człowieka i budowania społeczeństwa obywatelskiego.

Dzięki temu Polska wraca do serca Europy, symbolizując wolność i demokrację. Nasze wspólne wysiłki jako narodu przynoszą owoce, a my mamy szansę stanąć ramię w ramię z innymi demokratycznymi społecznościami. Jednocześnie zdajemy sobie sprawę, że wolność to nie tylko przywilej, ale także odpowiedzialność.

W dzisiejszych czasach, kiedy świat stawia przed nami nowe wyzwania, musimy działać jednomyślnie i troszczyć się o wartości, które są fundamentem naszej tożsamości. Polska silna i zjednoczona może odegrać istotną rolę w budowaniu lepszego świata dla przyszłych pokoleń.

Niech ta rocznica będzie dla nas nie tylko okazją do refleksji nad przeszłością, lecz również bodźcem do działania na rzecz wspólnego dobra. Niech Polska, obchodząc tę rocznicę, stanie się symbolem nie tylko walki, ale przede wszystkim zwycięstwa nad nieprawością.

Przemówienie senator Agnieszki Kołacz-Leszczyńskiej w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senator Agnieszki Kołacz-Leszczyńskiej w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Szanowna Pani Marszałek!

13 grudnia to w naszym kalendarzu, kalendarzu Polaków, data historyczna i wyjątkowa – rocznica stanu wojennego. Będziemy dzisiaj, jak co roku, przypominać te chwile ku przestrodze i oddawać cześć wszystkim ludziom „Solidarności”, którzy wtedy stali się celem reżimu komunistycznego. Nigdy wam tego nie zapomnimy. Naszą wdzięczność macie na zawsze! Dzisiaj jednak, 42 lata po tych wydarzeniach, jesteśmy nie tylko w innym miejscu. Dzisiaj rozpoczynamy nowy rozdział w dziejach naszej ojczyzny, bo to dzisiaj właśnie został zaprzysiężony rząd koalicji 15 października. Rząd premiera Donalda Tuska!

15 października uwierzyliśmy znów, że Polska może być inna niż przez ostatnie 8 lat, i poszliśmy do wyborów. Nie odpuściliśmy szansy, jaką dają nam demokratyczne wybory, i wybraliśmy nową Polskę. Opowiedzieliśmy się za Polską wolną, demokratyczną, uśmiechniętą, niewykluczającą, szanującą każdego Polaka, znów odzyskującą swoje miejsce w Europie i na arenie międzynarodowej. Kolejne rocznice 13 grudnia będą miały już wiele wymiarów – z szacunkiem i pamięcią o roku 1981, ale też o tych chwilach dzisiejszych, związanych z zaprzysiężeniem rządu Donalda Tuska.

Powodzenia, Panie Premierze! Szczęśliwej Polski już czas!

Dziękuję bardzo.

Przemówienie senator Joanny Sekuły w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senator Joanny Sekuły w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Stan wojenny w Polsce – w PRL – to ograniczenie praw obywatelskich wprowadzone w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. w celu zahamowania aktywności społeczeństwa dążącego do gruntownej reformy ustroju społeczno-politycznego PRL, potwierdzone dekretem Rady Państwa, niezgodnym z konstytucją zabraniającą wydawania dekretów w czasie trwania sesji Sejmu.

Autorzy stanu wojennego uzasadniali jego ogłoszenie niebezpieczeństwem –ich zdaniem – przejęcia władzy przez „Solidarność”. Stan wojenny miał być tzw. mniejszym złem. Gen. Wojciech Jaruzelski uważał, co zawarł w swoich wspomnieniach, że stan wojenny „ocalił Polskę przed wielowymiarową katastrofą”. Sugerowano też, że konsekwencją przejęcia władzy przez „Solidarność” byłaby interwencja wojsk sowieckich. Historycy odrzucają tę tezę, uważając, że dla PZPR stan wojenny nie był alternatywą dla sowieckiej interwencji.

Należy zwrócić uwagę na jeden aspekt wydarzeń sprzed 42 lat, który dotyczy społeczeństwa obywatelskiego. Ruch „Solidarności” rozpoczął tworzenie społeczeństwa obywatelskiego. W ciągu tych 42 lat społeczeństwo obywatelskie przechodziło różne koleje, jednak duch tamtych lat przyświecał wszystkim działaniom podejmowanym właśnie w ramach społeczeństwa obywatelskiego. W każdym demokratycznym kraju władza ma poczucie, iż demokracja powoduje ograniczenia możliwości sprawowania władzy. Gdy to poczucie zaczyna być silne, władza ma skłonności do dokonywania zmian, które ograniczają rolę demokratycznych instytucji, i próbuje za wszelką cenę wyłączyć mechanizmy demokratyczne z działania społeczeństwa, dokonać podziału, wywołać konflikty, które w sposób trwały podzielą społeczeństwo. Takie działania były podejmowane przez ostatnie 8 lat, jednak pamięć zbiorowa pozwoliła na odrodzenie się społeczeństwa obywatelskiego. Efektem tego odrodzenia był sprzeciw wobec władzy ocierającej się o autorytaryzm, wyrażony udziałem w wyborach do Sejmu i Senatu.

Oddając dziś hołd bohaterom tamtych czarnych kart historii, ofiarom stanu wojennego, wyrażamy im wdzięczność za wyznaczenie drogi prowadzącej do powstania i umocnienia się społeczeństwa obywatelskiego i jego roli w życiu kraju. Bez ich poświęcenia, najwyższej ofiary Polska nie mogłaby znaleźć się w rodzinie krajów i społeczeństw demokratycznych Europy i świata.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Dokładnie 42 lata temu władze komunistyczne, działając z pogwałceniem obowiązującego prawa, wprowadziły w Polsce stan wojenny. Zintensyfikowano działania organów bezpieczeństwa, wzmożono cenzurę i inwigilację obywateli, zdelegalizowano NSZZ „Solidarność”. 13 grudnia 1981 r. na ulice polskich miast wyjechały czołgi, pojazdy opancerzone i wozy bojowe. W celu wprowadzenia stanu wojennego komuniści zmobilizowali ok. 80 tysięcy żołnierzy, 30 tysięcy funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa. Użyto 1 tysiąca 750 czołgów, 1 tysiąca 400 pojazdów opancerzonych, 500 wozów bojowych piechoty oraz ponad 9 tysięcy samochodów. Przed północą rozpoczęły się internowania działaczy opozycyjnych i pozostałe zaplanowane akcje MSW.

Stan wojenny przyniósł tysiącom osób i ich rodzinom wielkie cierpienie – izolację w obozach internowania, uwięzienie, pozbawienie pracy i inne represje, zaś dziesiątki niewinnych straciły życie. Solidaryzując się z ofiarami, ich rodzinami oraz internowanymi, setki, a nawet tysiące wiernych gromadziły się na mszach św. za ojczyznę. W pobliżu kościołów oraz na placach pojawiały się znaki Polski Walczącej i w kształcie litery „V” oraz krzyże układane z kwiatów lub zniczy. Krzyże stały się jedną z symbolicznych form sprzeciwu wobec stanu wojennego. Słusznie podkreślono w uchwale, że „próby sprzeciwu i protestu były brutalnie tłumione. Pierwszymi ofiarami było 9 górników zastrzelonych 16 grudnia w kopalni «Wujek». Podczas całego stanu wojennego życie straciło około 30 osób, a tragicznym symbolem represji stała się śmierć bł. księdza Jerzego Popiełuszki”.

Jak słusznie zapisano w pierwotnej wersji uchwały, „mimo tych wydarzeń Polska po 1989 r. odzyskała niepodległość, a Naród – pozycję suwerena. Stan wojenny, który miał złamać Polaków, wzmocnił w nich pragnienie wolności i demokracji. Wielkim wsparciem dla walczących Polaków byli papież Jan Paweł II oraz przedstawiciele demokratycznego świata, których jednoznaczne poparcie powodowało, że siły opozycji, mimo represji, nie malały, lecz rosły”.

Cieszę się, że „dzisiaj, 42 lata po wprowadzeniu stanu wojennego, Senat Rzeczypospolitej Polskiej, wyrażając szacunek, czci pamięć tych, którzy w stanie wojennym bronili wolności, przeciwko którym wyprowadzano w Polsce czołgi na ulice, a także których odwaga i wytrwałość w oporze przyczyniły się do pokojowej zmiany w 1989 r. i ostatecznego upadku systemu komunistycznego w naszej części Europy”. Dziękuję bardzo.

Przemówienie senatora Ryszarda Świlskiego w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Ryszarda Świlskiego w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Pani Marszałek! Panie Senator i Panowie Senatorowie!

Zwracam się dziś do państwa w związku z ważną kwestią – w dniu czterdziestej drugiej rocznicy wprowadzenia w Polsce stanu wojennego. Jest to wydarzenie, które na zawsze pozostanie w naszej pamięci jako okres trudnych wyborów, bolesnych konsekwencji oraz bohaterskiego oporu społeczeństwa. Rok 1981 był czasem, kiedy wolność i prawa obywatelskie zostały zakwestionowane, a nasza ojczyzna stanęła w obliczu wyjątkowo trudnych wyzwań. Decyzja o wprowadzeniu stanu wojennego miała ogromne konsekwencje dla polskiego społeczeństwa. Obywatele i obywatelki byli zatrzymywani, ograniczano im prawa, a kraj żył w atmosferze represji i niepewności. W tych trudnych chwilach narodziła się wielka solidarność społeczeństwa, które, pomimo presji i represji, nic ugięło się pod narzucanymi warunkami. Mimo ograniczeń w wolności i działalności opozycyjnej, społeczeństwo pokazało siłę i determinację w dążeniu do wolności.

Dziś, po 42 latach, z perspektywy czasu i związku z historyczną odległością, powinniśmy pamiętać o tych wydarzeniach i zachować głęboki szacunek dla ofiar tamtych czasów. Jednocześnie musimy docenić, że duch niepodległości i wolności, który wtedy kwitł w sercach wielu Polaków, pomógł przezwyciężyć te trudności. Stan wojenny był wyjątkowo czarnym okresem w naszej historii, który na zawsze ukształtował współczesne oblicze Polski. Dzisiaj, patrząc w przyszłość, musimy kierować się wartościami demokracji, poszanowaniem praw człowieka i wolności jednostki, które stały się fundamentem naszego społeczeństwa.

W rocznicę tego tragicznego rozdziału naszej historii zwracam się do państwa z apelem o pamięć, ale również o wnikliwe spojrzenie na to, jakie wartości pragniemy przekazać kolejnym pokoleniom. Wspólnie, poprzez szacunek dla naszych korzeni i doświadczeń historycznych, budujmy przyszłość opartą na demokracji, wolności i poszanowaniu praw człowieka. Dziękuję.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Celem nowelizacji ustawy o doręczeniach elektronicznych jest skorygowanie terminów przewidzianych w art. 152 ust. 1 i 2 i art. 155 ust. 11 ustawy oraz uchylenie art. 158 ust. 2 tej ustawy.

Jak podkreślono w opinii Biura Legislacyjnego, „celem nowelizacji art. 155 ust. 11 ustawy o doręczeniach jest określenie innego (późniejszego) niż obowiązujący maksymalnego terminu wdrożenia rozwiązań technicznych z jednoczesnym określeniem terminu minimalnego w tym zakresie. W następstwie nowelizacji termin określony w komunikacie nie będzie mógł być wcześniejszy niż dzień 30 marca 2024 r. i późniejszy niż dzień 1 stycznia 2025 r. W uzasadnieniu do projektu ustawy wskazano, jako jeden z powodów nowelizacji art. 155 ust. 11 ustawy o doręczeniach, brak gotowości technicznej operatora wyznaczonego do wykonywania publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego oraz publicznej usługi hybrydowej.

Tytułem uzupełnienia należy wskazać, że w dniu 7 czerwca 2023 r. opublikowany został w Dzienniku Ustaw komunikat Ministra Cyfryzacji z dnia 29 maja 2023 r. w sprawie określenia terminu wdrożenia rozwiązań technicznych niezbędnych do doręczania korespondencji z wykorzystaniem publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego lub publicznej usługi hybrydowej oraz udostępnienia w systemie teleinformatycznym punktu dostępu do usług rejestrowanego doręczenia elektronicznego w ruchu transgranicznym, w którym określono, że wdrożenie rozwiązań technicznych nastąpi z dniem 10 grudnia 2023 r. W dniu 23 listopada 2023 r. ogłoszono komunikat zmieniający komunikat z dnia 29 maja 2023 r. Zmiana polegała na przesunięciu terminu wdrożenia rozwiązań technicznych na dzień 30 grudnia 2023 r.

Zmiana art. 152 ust. 1 ustawy o doręczeniach zmierza do tego, aby przewidziany tym przepisem obowiązek przekazania do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej danych niezbędnych do utworzenia adresu do doręczeń w ramach publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego albo adresu do doręczeń elektronicznych powiązanego z kwalifikowaną usługą rejestrowanego doręczenia elektronicznego oraz danych niezbędnych w celu wpisania tego adresu do bazy adresów elektronicznych dotyczył podmiotów niepublicznych składających wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej od dnia 1 stycznia 2025 r., a nie, jak to wynika z aktualnie obowiązującego przepisu, po dniu 31 grudnia 2023 r.”. Dziękuję bardzo.

Przemówienie senatora Ryszarda Świlskiego w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Ryszarda Świlskiego w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Pani Marszałek! Panie i Panowie Senatorowie!

Projekt nowelizacji ustawy o doręczeniach elektronicznych zakłada, że minister cyfryzacji będzie mógł wyznaczyć termin wdrożenia rozwiązań e-doręczeń w drodze komunikatu na dzień przypadający między 30 marca 2024 r. a 1 stycznia 2025 r. Musimy spojrzeć na tę propozycję z rozwagą, uwzględniając zarówno postęp technologiczny, jak i realne wyzwania, z jakimi mogą się spotkać podmioty objęte tymi regulacjami.

Przesunięcie terminu wdrożenia rozwiązań e-doręczeń jest koniecznością, która wynika zarówno z trudności technicznych, jak i z potrzeby umożliwienia wszystkim zainteresowanym podmiotom dostosowania się do nowych wymogów. Kompleksowość procesu wdrażania nowych technologii, zwłaszcza w obszarze tak delikatnym jak wymiar sprawiedliwości, wymaga czasu i odpowiednich zasobów.

Warto podkreślić, że przesunięcie terminu nie oznacza zaniechania modernizacji systemu. Wręcz przeciwnie, to szansa na bardziej przemyślane, stabilne i bezpieczne wdrożenie e-doręczeń. Jednocześnie taki krok daje podmiotom odpowiedzialnym za wdrożenie większą elastyczność w dostosowaniu się do nowych wyzwań.

Jako społeczeństwo cyfrowe musimy być gotowi na zmiany i adaptację nowych technologii, jednak musimy również działać z rozwagą, by uniknąć ewentualnych problemów związanych z przedwczesnym wprowadzeniem zmian. Zmiany te powinny być wprowadzane z poszanowaniem prawa, a także z dbałością o prawa obywateli i uczestników procesu prawno-sądowego.

Dlatego apeluję o wsparcie dla propozycji nowelizacji, która pozwoli na elastyczne dostosowanie się do zmieniającej się rzeczywistości cyfrowej. Niech ta zmiana będzie szansą na stworzenie efektywnego, nowoczesnego i bezpiecznego systemu doręczeń elektronicznych, korzystającego z pełnego potencjału technologii. Dziękuję za uwagę.