Posiedzenie: 8. posiedzenie Senatu RP XI kadencji, 1 dzień

20 marca 2024 r.

Porządek obrad

Zakończone

Przemówienie senatora Adama Szejnfelda w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Mijają już 3 lata od dnia uwięzienia przez władze w Białorusi jednego z liderów mniejszości polskiej w tym kraju, pana Andrzeja Poczobuta, który za działania w obronie polskości i wolnego słowa został skazany na 8 lat pobytu w kolonii karnej o zaostrzonym rygorze.

Andrzej Poczobut nie tylko został osadzony w więzieniu, ale także jest tam nieludzko traktowany. Pozbawiony został możliwości widzenia i rozmów z rodziną. Odebrano mu prawo do otrzymywania przesyłek i paczek żywnościowych oraz utrudnia mu się dostęp do niezbędnych leków. Przez ostatnie pół roku przetrzymywany był na przemian w odosobnionej celi więziennej i w karcerze.

W sytuacji tak podłego traktowania Andrzeja Poczobuta trudno się dziwić, iż Senat RP potępia te akty gwałcenia praw człowieka oraz praw mniejszości narodowych i żąda od władz białoruskich niezwłocznego uwolnienia Andrzeja Poczobuta. Senat jednocześnie wyraża solidarność z jego rodziną i wszystkimi, którzy walczą o jego uwolnienie. Będę głosował za przyjęciem uchwały Senatu RP w tej sprawie.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

W dniu dzisiejszym podejmujemy uchwałę w sprawie uwolnienia Andrzeja Poczobuta, jednego z liderów mniejszości polskiej na Białorusi. „Za działania w obronie polskości i wolnego słowa reżim Aleksandra Łukaszenki skazał go na 8 lat pobytu w kolonii karnej o zaostrzonym rygorze. Warunki odbywania kary mają charakter tortur, które mogą doprowadzić do wykonania na Andrzeju Poczobucie wyroku śmierci bez jego orzekania. (…)

Senat RP z całą mocą potępia ten haniebny akt pogwałcenia praw człowieka oraz elementarnych praw mniejszości narodowych i żąda od władz białoruskich niezwłocznego uwolnienia Andrzeja Poczobuta. Senat RP wyraża najwyższe uznanie dla niezłomnej walki Andrzeja Poczobuta o prawo do polskości i wolności na Białorusi. Wyrażamy pełną solidarność z jego rodziną i wszystkimi, którzy walczą o jego uwolnienie”.

Warto w tym miejscu przypomnieć, że Andrzej Poczobut, członek zarządu zdelegalizowanego przez białoruskie władze Związku Polaków na Białorusi, ZPB, i znany dziennikarz, przebywa w areszcie od 25 marca 2021 r. Został oskarżony o „podżeganie do nienawiści” i „rehabilitację nazizmu”, a także wzywanie do wprowadzenia sankcji. W październiku 2022 r. Poczobuta wpisano na białoruską „listę terrorystów”.

O sytuacji i działaniach rządu Prawa i Sprawiedliwości w poprzedniej kadencji parlamentarnej mówił w styczniu 2023 r. Krzysztof Sobolewski: „Polski rząd robi w tej sprawie wszystko, co może zrobić. Trzeba pamiętać o jednej rzeczy – Białorusi nie można w tej chwili nazwać wolnym, suwerennym i niezależnym państwem. (…) To państwo marionetkowe, uzależnione od Rosji, podległe Rosji i sterowane tak naprawdę już bezpośrednio przez Putina. W tej chwili marionetką jest Łukaszenka, zaraz może być ktoś inny – to nie ma znaczenia. (…) To już chyba musielibyśmy naruszyć granicę Białorusi, mówiąc o dosadniejszych krokach. W kwestii dyplomatycznej robimy wszystko, co możliwe – na salę sądową nie został wpuszczony polski charge d’affaires przy ambasadzie. Wystosowane są odpowiednie wnioski, pisma i petycje do władz białoruskich, ale także i na forum międzynarodowym ta sprawa jest stawiana. (…) Jedyne środki nacisku, jakie zostały Polsce, to jest wzmocnienie sankcji i objęcie tymi sankcjami Białorusi. (…) To też pokazuje jedną rzecz – że nie bez przyczyny postawiona została zapora na granicy polsko-białoruskiej. (…) Atak na polską granicę to był początek wojny hybrydowej, sprawdzanie polskich możliwości. Myśmy się obronili. (…) Jeżeli jest gdzieś reżim, to z reżimem czasami trudno inaczej rozmawiać, niż za pomocą siły. Niestety, taka jest prawda”.

Dzisiaj jako Wysoka Izba „Zapewniamy o naszym nieustającym wsparciu dla rodaków na Białorusi. Potępiamy likwidację szkół polskich, szykanowanie działaczy Związku Polaków na Białorusi, profanację i niszczenie polskich miejsc pamięci. Uznajemy te działania za nieprzyjazne wobec Polski, łamiące reguły prawa międzynarodowego oraz umowy dwustronne między Polską a Białorusią”.

Dlatego też cieszę się, że w niniejszej uchwale „Senat RP zwraca się do rządu polskiego o wzmocnienie działań na rzecz uwolnienia Andrzeja Poczobuta oraz wszystkich bezprawnie uwięzionych na Białorusi. Sankcje personalne ze strony Polski i Unii Europejskiej wobec funkcjonariuszy reżimu Łukaszenki biorących udział w prześladowaniach muszą zostać rozszerzone i zaostrzone.

Senat RP zwraca się do Parlamentu Europejskiego, parlamentów i rządów państw demokratycznego świata oraz międzynarodowych instytucji obrony praw człowieka z apelem o podjęcie solidarnych działań na rzecz uwolnienia Andrzeja Poczobuta i wszystkich więźniów sumienia na Białorusi”.

Będę głosował za niniejszym projektem uchwały. Dziękuję bardzo.

Przemówienie senatora Beniamina Godyli w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Projektowana ustawa o zmianie ustawy – Prawo pocztowe oraz ustawy o zmianie ustawy – Prawo pocztowe ma na celu wprowadzenie do prawa pocztowego rozwiązań umożliwiających udzielenie Poczcie Polskiej SA w formie dotacji celowej wstępnej płatności na poczet finansowania kosztu netto obowiązku świadczenia usług powszechnych. Jest to wskazane ze względu na przedłużające się postępowanie notyfikacyjne przed Komisją Europejską dotyczące finansowania kosztu netto za lata 2021–2025 oraz stanowisko prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, według którego nie jest możliwe wydanie przez niego decyzji w sprawie należnego finansowania kosztu netto bez uprzedniego wydania przez Komisję Europejską decyzji potwierdzającej zgodność planowanej pomocy publicznej z prawem Unii Europejskiej.

Ustawa jest potrzebna, niemniej jednak nie rekompensuje ona Poczcie Polskiej SA strat z tytułu pełnienia roli operatora wyznaczonego i realizacji powierzonych jej przez państwo usług powszechnych. Ustawa zapewni Poczcie Polskiej SA utrzymanie płynności finansowej i poprawi kondycję finansową spółki, co jest kluczowe dla jej stabilnego funkcjonowania. Tym samym ograniczy ryzyko likwidacji części placówek pocztowych i przeprowadzenia głębokiej restrukturyzacji. W obecnej sytuacji priorytetem powinno stać się utrzymanie miejsc pracy i zapewnienie ponad 60 tysiącom pracowników terminowej wypłaty wynagrodzeń. Proponowana zmiana może w tym znacząco pomóc, przyczyniając się do poszanowania praw pracowniczych.

Ustawę należy ocenić pozytywnie z uwagi na skutki społeczne i gospodarcze, gdyż zapewnia uruchamiane w racjonalnym czasie finansowanie usług powszechnych, a tym samym jest niezbędna do zapewnienia efektywnego świadczenia tych usług. Dziękuję bardzo.

Przemówienie senator Beaty Małeckiej-Libery w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Szanowny Panie Senatorze Sprawozdawco!

Zgodnie z ustawą o zmianie ustawy – Prawo pocztowe oraz ustawy o zmianie ustawy – Prawo pocztowe wprowadzane jest swego rodzaju rozwiązanie ratunkowe dla Poczty Polskiej SA. Operator wyznaczony będzie mógł skorzystać z mechanizmu wstępnej płatności na poczet finansowania kosztu netto obowiązku świadczenia pocztowych usług powszechnych. W roku 2024 limit wydatków wzrośnie z 593 milionów zł do 750 milionów zł, a w roku 2025 – z 651 milionów zł do 1 miliarda 302 milionów zł. Wiadomym jest, że tego rodzaju pomoc publiczna musi być poprzedzona zgodą Komisji Europejskiej, która jeszcze nie została wydana. W przypadku ewentualnej odmowy środki będą musiały zostać zwrócone.

Podzielając argumenty o konieczności udzielenia pomocy publicznej tej niezwykle ważnej dla Polaków instytucji, chciałabym zaapelować do właściwego ministerstwa realizującego przepisy tej ustawy o należyte zabezpieczenie całego procesu wstępnej płatności pod kątem, co prawda mało prawdopodobnej, ale możliwej, negatywnej decyzji Komisji Europejskiej, tak aby nie doszło do sytuacji, że konieczność zwrotu otrzymanych środków jeszcze bardziej pogorszy kondycję finansową Poczty Polskiej SA.

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Omawiana dziś ustawa ma na celu umożliwienie wypłaty Poczcie Polskiej SA wstępnej płatności na poczet finansowania kosztu netto obowiązku świadczenia usług powszechnych przed wydaniem przez Komisję Europejską decyzji w sprawie dopuszczalności pomocy publicznej w tym zakresie. Po wydaniu przez Komisję Europejską pozytywnej decyzji wypłacona wstępna płatność ma podlegać weryfikacji co do zgodności z warunkami określonymi w tej decyzji, zaś w przypadku wydania przez Komisję Europejską decyzji negatywnej wypłacone środki mają zostać zwrócone.

Bardzo istotną częścią nowelizacji ustawy z dnia 15 września 2022 r. o zmianie ustawy – Prawo pocztowe jest podwyższenie maksymalnego limitu wydatków budżetu państwa przeznaczonego na finansowanie kosztu netto w latach 2024 i 2025. Jednocześnie ustawa stanowi, że wprowadzane przepisy będą stosowane do finansowania kosztu netto za lata 2021 i 2022.

Wiem, że te zmiany są bardzo oczekiwane przez Pocztę Polską i że były oczekiwania, aby Senat RP nie wprowadzał poprawek do tej ustawy. Przez ostatnie 4 lata Senat starał się ulepszać ustawy wychodzące z Sejmu. Mam nadzieję, że będzie to czynił w dalszym ciągu, bo taka jest jego rola, niezależnie od aktualnej większości sejmowej. Stąd zaproponowana poprawka, aby konsekwentnie posługiwać się terminologią w odniesieniu do wyrażenia „koszt netto obowiązku świadczenia usług powszechnych” oraz doprecyzowanie art. 1, w art. 109a ust. 7, nowelizowanej ustawy, który otrzymuje brzmienie: „W przypadku, gdy w wyniku weryfikacji, o której mowa w ust. 6, minister właściwy do spraw łączności stwierdzi niezgodność finansowania, o którym mowa w ust. 1, z postanowieniami decyzji Komisji Europejskiej, o której mowa w art. 109 ust. 4, dotacja podlega zwrotowi do budżetu państwa na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, wraz z odsetkami obliczonymi z zastosowaniem stopy oprocentowania stosowanej do celów zwrotu pomocy, określonej zgodnie z przepisami rozdziału V rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (UE) nr 2015/1589 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 140 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8. t. 4, str. 3), począwszy od dnia przekazania dotacji na rachunek operatora wyznaczonego”.

Będę głosować za zaproponowanymi przez Biuro Legislacyjne poprawkami i za przyjęciem ustawy wraz z poprawkami. Dziękuję za uwagę.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Zaproponowana przez posłów nowelizacja ustawy – Prawo pocztowe oraz ustawy o zmianie ustawy – Prawo pocztowe dotyczy umożliwienia przekazania Poczcie Polskiej SA wstępnej płatności na poczet finansowania kosztu netto obowiązku świadczenia usług powszechnych.

Jak podkreślono w uzasadnieniu projektu, ,,Zgodnie z projektowaną ustawą minister właściwy do spraw łączności może uruchomić wstępną płatność na poczet finansowania kosztu netto świadczenia usług powszechnych przed wydaniem decyzji KE, o której mowa w art. 109 ust. 4. Wstępna płatność na poczet finansowania kosztu netto świadczenia usług powszechnych jest finansowana z budżetu państwa w formie dotacji celowej, na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1270, z późn. zm.).

Uruchomienie przez ministra właściwego do spraw łączności wstępnej płatności może nastąpić po uzyskaniu informacji o kwocie kosztu netto oraz straty, o której mowa w art. 109 ust. 2, zweryfikowanych przez niezależnego biegłego rewidenta, przekazanych przez prezesa UKE na wniosek ministra właściwego do spraw łączności.

W projekcie ustawy wprowadzono także obowiązek prezesa UKE przekazania informacji, o których mowa w art. 109 ust. 2 prawa pocztowego, w terminie 7 dni od otrzymania wniosku ministra właściwego do spraw łączności.

Maksymalna wstępna płatność nie może przekroczyć określonej w wyniku weryfikacji przeprowadzonej zgodnie z art. 112 ust. 3 prawa pocztowego kwoty kosztu netto, a w przypadku, gdy kwota ta jest wyższa od kwoty straty, o której mowa w art. 109 ust. 2 – kwoty tej straty.

Wstępna płatność na poczet finansowania kosztu netto świadczenia usług powszechnych zostanie udzielona przez ministra właściwego do spraw łączności ze środków budżetu państwa zaplanowanych na poszczególne lata.

Jednocześnie, mając na uwadze konieczność zapewnienia zgodności wydatkowania środków z budżetu państwa z decyzją KE, w projekcie ustawy zobowiązano ministra właściwego do spraw łączności do zweryfikowania zgodności dokonanego finansowania z decyzją KE, o której mowa w art. 109 ust. 4 prawa pocztowego. W przypadku stwierdzenia niezgodności finansowania z postanowieniami tej decyzji finansowanie będzie podlegało zwrotowi na zasadach określonych w art. 169 ustawy o finansach publicznych.

Art. 2 projektu ustawy wprowadza zmianę w art. 5 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 15 września 2022 r. o zmianie ustawy – Prawo pocztowe (Dz.U. poz. 2042) poprzez zmianę maksymalnego limitu wydatków budżetu państwa przeznaczonych na finansowanie kosztu netto obowiązku świadczenia usług powszechnych w poszczególnych latach: 2024 r. – 750 milionów zł, 2025 r. – 1 miliard 244 miliony zł.

W zakresie skutków finansowych projektowana zmiana maksymalnego limitu wydatków budżetu państwa przeznaczonych na finansowanie kosztu netto obowiązku świadczenia usług powszechnych jest niezbędna do udzielenia operatorowi wyznaczonemu należnego finansowania kosztu netto ze środków budżetu państwa na 2024 i 2025 r. Ponieważ zabezpieczone w budżecie państwa na 2023 r. środki na finansowanie kosztu netto za 2021 i 2022 r. nie zostały wypłacone ze względu na brak decyzji KE oraz decyzji prezesa UKE, konieczne jest zabezpieczenie odpowiednich środków w budżecie państwa na 2024 i 2025 r. W 2024 r. planowane jest wypłacenie środków za 2021 i 2022 r., natomiast w 2025 r. – za rok 2023 (I kwartał) oraz 2024 (IV kwartał).

Projekt ma pozytywne skutki społeczne i gospodarcze, gdyż zapewnia uruchamiane w racjonalnym czasie finansowanie usług powszechnych, a tym samym jest niezbędny do zapewnienia efektywnego świadczenia tych usług w Polsce, co ma szczególne znaczenie dla obywateli i przedsiębiorców (w tym zwłaszcza mikro-, małych i średnich przedsiębiorców) funkcjonujących na tzw. obszarach oddalonych (w tym obszarach wiejskich)”.

W Sejmie nowelizację poparło 424 posłów. Ja również będę głosował za niniejszą nowelizacją. Dziękuję bardzo.

Przemówienie senator Beaty Małeckiej-Libery w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Szanowny Panie Ministrze!

Ze względu na zdewastowanie przez Rosję architektury bezpieczeństwa w Europie jednym z priorytetów rządu musi być skupienie się na zapewnieniu należytego bezpieczeństwa i obronności naszego kraju.

Konsekwencją wyrażenia przez prezydenta zgody na zawieszenie przyjętych przez Polskę ograniczeń w rozbudowie siły militarnej w 5 kategoriach uzbrojenia, co umożliwi rozpatrywana ustawa o zmianie zakresu obowiązywania Traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie, podpisanego w Paryżu dnia 19 listopada 1990 r., będzie konieczność niezwłocznego podjęcia szeroko zakrojonych działań w zakresie modernizacji polskiej armii. Wyrażam nadzieję, że w tej kwestii wszystkie siły parlamentarne będą działać jednomyślnie, co pokazuje ścieżka legislacyjna tej ustawy. Szczególna rola w tym względzie przypadnie jednak właściwym resortom. Dlatego też chciałabym wyrazić postulat dołożenia przez pana ministra wszelkich starań o należyte współdziałanie z ministrem obrony narodowej celem właściwego zorganizowania tego wielkiego przedsięwzięcia oraz jego koordynowania z naszymi partnerami z NATO i Unii Europejskiej.

Przemówienie senatora Roberta Mamątowa w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Na wstępie należy podkreślić, że Sejm przyjął niemal jednogłośnie ustawę, której celem jest zawieszenie Traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie. W trakcie debaty w Sejmie padło wyjaśnienie, że Polska ten traktat chciała wypowiedzieć, nie było jednak co do tego zgody wśród sojuszników z NATO.

Traktat o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie obowiązuje od 1990 r. Został zawarty w Paryżu i był jednym z dokumentów kończących okres zimnej wojny. Wprowadził limity uzbrojenia na europejskim terytorium państw NATO i państw byłego Układu Warszawskiego. Traktat CFE nakłada limity ilościowe na 5 kategorii uzbrojenia: bojowe wozy piechoty, czołgi, artylerię kalibru 100 mm i większą oraz samoloty i śmigłowce bojowe. Rosja wypowiedziała go w ubiegłym roku, a już wcześniej, w 2007 r., jednostronnie zawiesiła jego wdrażanie.

Panie i Panowie Senatorowie, popieram projekt tej ustawy, ponieważ uważam, że w obecnej sytuacji zawieszenie stosowania traktatu jest konieczne ze względów bezpieczeństwa, obronności oraz z uwagi na interes polityki zagranicznej Polski. Uważam również, że w obliczu zagrożenia musimy kontynuować założenia poprzedniego rządu, rządu PiS i budować dużo większą armię, niż pozwalają na to zapisy Traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie. Pragnę zauważyć, że rząd PiS podjął już bardzo wiele działań w celu odbudowy polskiej armii oraz przeznaczył bardzo wiele środków na uzbrojenie naszej armii.

Obecnie niepokoi mnie fakt, że z 500 milionów euro, które Komisja Europejska przeznaczyła na zwiększenie zdolności europejskiego przemysłu zbrojeniowego do produkcji amunicji artyleryjskiej, do Polski popłynie mniej niż pół procenta. Faktem jest, że środki w ramach unijnego programu (ASAP) na lata 2023–2025 zostały już rozdysponowane. Zdecydowanie największą pulę zgarną różne spółki potentata Rheinmetall, węgierska, hiszpańska czy niemiecka, które otrzymają ponad 100 milionów euro. Na tym tle bardzo słabo wypadają zakłady z Polski. Jedyny grant wywalczył wchodzący w skład Polskiej Grupy Zbrojeniowej „Dezamet”. Jego wartość to 2,1 miliona euro. Nasuwa się wniosek, że obecny rząd nie dba o interesy polskiej armii. Dziękuję.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Ustawa o zmianie zakresu obowiązywania Traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie, podpisanego w Paryżu dnia 19 listopada 1990 r., dotyczy zawieszenia stosowania Traktatu CFE ze względów bezpieczeństwa i obronności oraz interesu polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej w związku z odstąpieniem Federacji Rosyjskiej od wykonywania postanowień Traktatu CFE oraz agresją zbrojną Federacji Rosyjskiej przeciwko Ukrainie.

Jak podkreślono w uzasadnieniu, „Traktat CFE przewiduje m.in. ustanowienie bezpiecznej i stabilnej równowagi konwencjonalnych sił zbrojnych w Europie na niższych niż dotychczas poziomach, eliminowanie nierównowagi szkodzącej stabilności i bezpieczeństwu oraz eliminowanie zdolności do dokonania niespodziewanego ataku i rozpoczęcia działań ofensywnych na dużą skalę w Europie. Główny element Traktatu stanowi założenie o redukcji istniejącego ofensywnego uzbrojenia konwencjonalnego, posiadanego przez państwa członkowskie NATO oraz państwa byłego Układu Warszawskiego (czołgi, bojowe wozy opancerzone, artylerię o kalibrze 100 mm i większym, samoloty bojowe i śmigłowce uderzeniowe). Traktat zakłada, że ograniczenia ilościowe uzbrojenia oraz obowiązek przekazywania szczegółowych informacji o potencjałach sił zbrojnych, a także poddanie tych informacji weryfikacji, przyczynią się do zmniejszenia prawdopodobieństwa dokonania niespodziewanej napaści zbrojnej i rozpoczęcia działań na dużą skalę.

Zawieszenie stosowania Traktatu CFE należy uznać w obecnej sytuacji za konieczne ze względów bezpieczeństwa i obronności oraz interesu polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej. Krok ten jest podyktowany szeregiem działań Federacji Rosyjskiej ukierunkowanych na celowe unicestwienie dorobku Traktatu CFE jako jednego z filarów architektury bezpieczeństwa w Europie. Pierwszym z nich było odstąpienie Federacji Rosyjskiej od wykonywania postanowień Traktatu CFE, począwszy od 2007 r., tj. od momentu nielegalnego zawieszenia przez nią stosowania Traktatu. W odpowiedzi należące do NATO strony Traktatu CFE zaprzestały współpracy z Federacją Rosyjską w ramach tego instrumentu, mimo że Federacja Rosyjska wciąż pozostawała jego stroną, co pozwalało na jej powrót do wykonywania Traktatu.

Dokonany w 2022 r. przez Federację Rosyjską, przy współudziale Republiki Białorusi – pozostającej stroną Traktatu CFE, akt zbrojnej agresji przeciwko Ukrainie stanowił rażące naruszenie zakazu użycia siły przeciwko suwerenności, integralności terytorialnej i niepodległości politycznej innego państwa, równoznaczny z naruszeniem zarówno postanowień Traktatu i jego głównych celów, jak również art. 2 ust. 4 Karty Narodów Zjednoczonych i norm międzynarodowego prawa zwyczajowego. Wszczęcie konwencjonalnej agresji zbrojnej na dużą skalę na obszarze stosowania Traktatu CFE oznacza tym samym podważenie głównego celu Traktatu.

Późniejsze wypowiedzenie przez Federację Rosyjską Traktatu CFE i zwolnienie się od ustalonej Traktatem odpowiedzialności za bezpieczeństwo i stabilną równowagę sił zbrojnych w Europie oddziałuje bezpośrednio na interesy i obronność dotychczasowych stron Traktatu CFE, w tym Rzeczypospolitej Polskiej.

Dalszą współpracę na podstawie Traktatu CFE, w tym możliwości wykonywania przez inne strony Traktatu (w szczególności dotyczy państw współpracujących z Federacją Rosyjską w ramach sojuszu wojskowego OUBZ) inspekcji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednostek wojskowych i tzw. rejonów wskazanych, a także konieczności przekazywania przez Rzeczpospolitą Polską notyfikacji dotyczących m.in. zmian w stanach posiadania ujętego w Traktacie konwencjonalnego uzbrojenia czy też rocznej informacji o Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, należy uznać za stwarzającą zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego.

W warunkach nieuczestniczenia Federacji Rosyjskiej w Traktacie CFE, a tym samym braku jakichkolwiek ograniczeń dla sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej, nie ma obecnie podstaw do respektowania przez Rzeczpospolitą Polską ujętych w Traktacie ograniczeń ilościowych dotyczących uzbrojenia konwencjonalnego w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz realizacji obowiązku notyfikowania i wymiany informacji dotyczących posiadanego sprzętu wojskowego”.

W Sejmie za podjęciem wspomnianej ustawy głosowało 435 posłów. Będę głosował za tą ustawą. Dziękuję bardzo.