Narzędzia:

Zapowiedzi

22 marca 2005 r.

22 marca 2005

Podczas posiedzenia Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne.

Senatorowie wysłuchali informacji przekazanych przez wiceministra zdrowia Janusza Opolskiego oraz głównego inspektora farmaceutycznego Dorotę Duliban. Zapoznano się także z uwagami Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Projekt rozpatrywanej ustawy wniosła Rada Ministrów. Celem nowelizacji jest jednoznaczne i precyzyjne określenie formalnych obowiązków importera produktów leczniczych, których spełnienie będzie niezbędne dla uzyskania zezwolenia na import oraz upoważnienie do wydania aktów wykonawczych dotyczących importu produktów leczniczych.

W świetle dotychczasowych uregulowań ustawy - Prawo farmaceutyczne do działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie importu produktów leczniczych stosowało się przepisy rozdziału 3 ustawy, dotyczące wytwarzania.

Opiniowana ustawa wskazuje wprost, że organem właściwym do wydania, odmowy wydania i cofnięcia zezwolenia na import produktów leczniczych jest główny inspektor farmaceutyczny (w wypadku produktów leczniczych weterynaryjnych - główny lekarz weterynarii).

W ustawie sformułowano, jakie warunki musi spełnić wnioskodawca ubiegający się o zezwolenie na import produktu leczniczego, oraz określono elementy składowe zezwolenia na import. Ustawodawca postanowił, że zezwolenie na import wydawane będzie na czas nieokreślony po stwierdzeniu przez Inspekcję Weterynaryjną, że podmiot ubiegający się o zezwolenie spełnia wszystkie niezbędne wymagania. Niemniej zezwolenie takie będzie mogło być cofnięte, w drodze decyzji głównego inspektora farmaceutycznego, jeżeli importer przestanie spełniać wymagania określone w przepisach ustawy oraz sformułowane w zezwoleniu.

Za udzielenie zezwolenia na import pobierana będzie opłata, której wysokość określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia.

Ustawa przewiduje, że minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzeń, szereg spraw, w szczególności wzór wniosku o wydanie zezwolenia na import produktów leczniczych, wzór wniosku o zmianę zezwolenia, wzór zezwolenia na import, czy też wysokość i sposób pobierania opłat za udzielenie zezwolenia na import.

Ponadto ustawa zobowiązuje ministra właściwego do spraw zdrowia do aktualizacji wykazu poszczególnych produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych, co 6 miesięcy.

W dyskusji akceptację senatorów i przedstawicieli strony rządowej zyskały w większości zmiany zaproponowane przez senackie biuro legislacyjne.

W głosowaniu Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia jednogłośnie zaproponowała Senatowi przyjęcie ustawy o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne wraz z 9 poprawkami. Ustalono, że wypracowane stanowisko zarekomenduje Izbie senator Wojciech Pawłowski.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia senatorowie rozpatrywali ustawę o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz o zaliczce alimentacyjnej.

Stronę rządową reprezentował wiceminister polityki społecznej Cezary Miżejewski, który przedstawił senatorom propozycje wprowadzenia zmian do przyjętej przez Sejm ustawy. Ponadto uwagi do ustawy zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Ustawa stanowiła przedłożenie rządowe. Wprowadza ona do systemu prawnego uregulowania, które zmierzają do zwiększenia ochrony interesów uprawnionych do świadczeń alimentacyjnych na podstawie tytułu wykonawczego, jeżeli egzekucja prowadzona przez komornika jest bezskuteczna. Dla osób samotnie wychowujących dzieci, uprawnionych jak wyżej, wprowadza się instytucję zaliczki alimentacyjnej. Ustawa definiuje bezskuteczność egzekucji jako taką, w wyniku której nie wyegzekwowano należności alimentacyjnych za ostatnie 3 miesiące. Organy samorządu terytorialnego podlegają obowiązkowi współpracy z komornikiem w zakresie związanym z niewywiązywaniem się dłużnika z obowiązku alimentacyjnego (przekazywanie komornikowi wszelkich informacji istotnych dla skuteczności egzekucji, zwrócenie się do urzędu pracy o informację dotyczącą możliwości aktywizacji zawodowej dłużnika i w razie ich braku - występowanie z wnioskiem do starosty o skierowanie dłużnika do prac organizowanych na zasadach robót interwencyjnych). Ustawa przewiduje zwiększenie swobody komornika przy ustalaniu majątku dłużnika i sposobu egzekucji, samodzielne występowanie komornika z wnioskiem o wyjawienie majątku dłużnika, przeprowadzanie egzekucji wierzytelności z rachunku bankowego na zaspokojenie alimentów w pełnej wysokości, obowiązek złożenia do Krajowego Rejestru Sądowego wniosku o wpis dłużnika do rejestru dłużników niewypłacalnych.

Zaliczka alimentacyjna przyznawana jest, jeżeli wysokość dochodu na osobę w rodzinie nie przekracza 583 zł, przysługuje do wysokości świadczenia alimentacyjnego (albo różnicy pomiędzy świadczeniem alimentacyjnym a kwotą wyegzekwowaną), przy czym ustawa zakreśla jej górną wysokość w zależności od liczby osób uprawnionych i stopnia ich niepełnosprawności. Zaliczkę przyznaje organ właściwy dla wierzyciela, tj. wójt, burmistrz lub prezydent miasta, odpowiednio do miejsca zamieszkania wierzyciela. Zaliczka podlega zwrotowi tym organom w wysokości powiększonej o 5% i podlega egzekucji komornika sądowego.

Ustawa dokonuje rozbudowanej nowelizacji ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, zmierza do wyrównania zaistniałej na gruncie ustawy o świadczeniach rodzinnych sytuacji uprzywilejowania rodzin niepełnych w stosunku do rodzin wielodzietnych.

W dyskusji Elżbieta Dyś, reprezentująca Komitet Inicjatywy Ustawodawczej na rzecz Ustawy - Fundusz Alimentacyjny, zaapelowała o odrzucenie ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz o zaliczce alimentacyjnej. Przypomniała, że obywatelski projekt ustawy - Fundusz Alimentacyjny powstał w konsekwencji stanowczego społecznego sprzeciwu wobec błędu likwidacji funduszu alimentacyjnego. Pod projektem podpisało się ponad 300 000 osób. Projekt został złożony i zarejestrowany 21 września 2004 r. Rządowy projekt o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw został złożony dopiero 27 października 2004 r. Projektowi rządowemu nadano tryb tzw. "szybkiej ścieżki legislacyjnej", a projekt obywatelski nie był dotychczas rozpatrywany. E. Dyś zaprotestowała przeciwko takiemu potraktowaniu inicjatywy obywatelskiej. W jej opinii, uchwalona przez Sejm ustawa jest nie do przyjęcia.

Obecny na posiedzeniu Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia Antoni Szymański z Ruchu Obrony Życia optował za wprowadzeniem do rozpatrywanej ustawy zmian zrównujących prawa dzieci z rodzin pełnych i niepełnych do świadczeń rodzinnych i alimentacyjnych.

Senator Wiesława Sadowska zgłosiła poprawkę, przewidującą zwiększenie wysokości tzw. zaliczek alimentacyjnych. W myśl postulowanej zmiany, zaliczki wynosiłyby 300 zł na dziecko w rodzinach z jednym lub dwojgiem dzieci. W rodzinach wielodzietnych byłoby to 250 zł na dziecko. Przyjęta przez Sejm ustawa wprowadza - dla osób mających zasądzone alimenty - zaliczki alimentacyjne zamiast 170 (lub 250 zł) dodatku. W rodzinach wielodzietnych zaliczka ta będzie wynosiła 120 zł na dziecko. Proponowana zmiana uzyskała w głosowaniu akceptację komisji.

Senator W. Pawłowski zgłosił wniosek o odrzucenie ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz o zaliczce alimentacyjnej. W głosowaniu nie uzyskał on akceptacji komisji i zostanie przedstawiony Senatowi jako wniosek mniejszości Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia.

W kolejnych głosowaniach senatorowie zaakceptowali 28 zmian do rozpatrywanej ustawy, zbieżnych w większości z propozycjami strony rządowej oraz senackiego biura legislacyjnego. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senator W. Sadowską.