Narzędzia:
Bogdan Borusewicz

Bogdan Borusewicz

  • Okręg wyborczy nr 65
  • Kandydat Komitetu Wyborczego Platforma Obywatelska RP
  • Kadencje: XI, X, IX, VIII, VII, VI
  • E-mail:
  • WWW: http://www.b-borusewicz.pl

Marszałek Senatu VIII kadencji

Marszałek Senatu VI i VII kadencji

Poseł I, II i III kadencji

Urodził się 11 stycznia 1949 r. w Lidzbarku Warmińskim, dokąd rodzice przybyli z Wilna.

Jest działaczem opozycji demokratycznej. W maju 1968 r., jako uczeń Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni, został aresztowany za druk i kolportaż ulotek popierających protesty studentów.

W 1975 r. ukończył historię na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W latach siedemdziesiątych był współorganizatorem opozycji demokratycznej w Lublinie i na Wybrzeżu. W 1976 r. uczestniczył w akcji pomocy robotnikom Radomia i został członkiem Komitetu Obrony Robotników. W latach 19771978 współorganizował Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża. Był także jednym z redaktorów pism "Robotnik" i "Robotnik Wybrzeża".

W 1980 r. był wśród organizatorów strajku sierpniowego w Stoczni Gdańskiej; współtworzył postulaty strajkowe. Po wprowadzeniu stanu wojennego kierował drugim strajkiem w Stoczni Gdańskiej w grudniu 1981 r. Przez ponad 4 lata ukrywał się i działał w podziemnych strukturach „Solidarności”. W latach 1984–1986 był członkiem Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, następnie Tymczasowej Rady NSZZ "Solidarność". Był aresztowany i więziony. Brał udział w strajkach w maju i sierpniu 1988 r. w Stoczni Gdańskiej. Od 1989 r. był członkiem prezydium, a w latach 19901991 wiceprzewodniczącym Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność".

Od 1991 do 2001 r. był posłem na Sejm; w I kadencji z ramienia NSZZ "Solidarność", a w II i III kadencji Unii Demokratycznej (późniejsza Unia Wolności). W I kadencji Sejmu przewodniczył Klubowi Parlamentarnemu NSZZ "Solidarność" oraz Komisji Nadzwyczajnej do zbadania skutków stanu wojennego. W II kadencji był zastępcą przewodniczącego, a następnie przewodniczącym Komisji ds. Służb Specjalnych oraz zastępcą przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do zbadania zgodności z prawem działań organów państwowych dotyczących wniosku o wszczęcie postępowania przygotowawczego w sprawie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu państwa, skierowanego w dniu 19 grudnia 1995 roku przez ministra spraw wewnętrznych do Naczelnej Prokuratury Wojskowej oraz realizacji tego wniosku. W ciągu trzech kadencji Sejmu był członkiem następujących komisji: Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych, Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw konstytucyjnych Karta Praw i Wolności oraz Przepisy wprowadzające ustawę konstytucyjną Karta Praw i Wolności, Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych, Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej, Komisji Nadzwyczajnej ds. kodeksu pracy. W VI i VII kadencji Senatu przewodniczył Delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Sejmu i Senatu RP, Sejmu Republiki Litewskiej i Rady Najwyższej Ukrainy, a także Parlamentarnemu Zespołowi ds. Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi.

W latach 19972000 był wiceministrem w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie m.in. nadzorował policję. W latach 2001–2005 był wicemarszałkiem i członkiem Zarządu Województwa Pomorskiego.

Należy do Platformy Obywatelskiej RP.

Jest wdowcem, żona Alina Pienkowska (19522002) była działaczką opozycji i „Solidarności” oraz senatorem II kadencji Senatu RP. Ma dwoje dzieci.

Okręg wyborczy nr 65 – miasta na prawach powiatu Gdańsk i Sopot.